فکر عمران و آبادی هر منطقه غیر از تحول و دگرگونی مثبت و جذب افراد متخصص وفعال و حتی گردشگران از نظر اشتغال عمومی که همیشه با شدت و ضعف ، یکی از دل نگرانیهای اولیاء و مسئولین خصوصی و دولتی بوده و یا حتی جهت سودجوئی و بهره وری بیشتر بصورت تواماً در بعضی از احوال و مکانهای مختلف باعث رشد و شکوفائی مناطقی از دنیا گردیده است .

در ایران بحث شرایط خاص استانهایی بخصوص گیلان و مازندران فکر استفاده و آرامش در کنار دریای خزر (دریای مازندران) دلمشغولی افراد مرفه و خسته از کار و تجارت های متعدد بوده است که بیشتر بدلیل تصاحب و تصرف ویلای بزرگ و ساحل اختصاصی از اکثر این ویلاها که از جنوب به جاده و جنگل و در قسمت شمال به دریا متصل و اکثریت آنها در متراژهای بزرگ احداث شده بود باعث گردید که مسافران این دو استان را بیشتر عده ای محدود و دارای نفوذ و مکنت ، و مالکین چنین ویلاهائی را اشغال نمایند و حتی اکثریت متوسط مردم امکان استفاده را بصورت خود اشغالی نداشتند و افراد کمی ضعیف یا اصولاً به شمال نمی رفتند و یا مجبور بودند بصورت دسته جمعی از پلاژهای عمومی با پایین بودن بهداشت و امکانات رفاهی استفاده نمایند و حتی شبها مجبور بودند که در اتومبیل و یا بصورت کمپ و چادر چند روزی را اطراق نمایند که با توجه به باران های موسمی آزار دهنده مسافرت ، را نیمه تمام گذاشته و به شهرهای خود برگردند و خاطره تلخی از آن سفرها داشته باشند ،که در نتیجه بطور قطع و یقین از تعداد مسافرتها به این مناطق کاسته شد.

براین اساس و بخصوص عطش مردم برای دوست داشتن سرپناهی اختصاصی دراین دو استان باعث تفکر مشارکتی و یا حق استفاده عمومی با مزایای مشترک و امنیت عمومی نقشه شهرک سازی را در خاطره ها زنده کرد و در سالهای 42-1340 با ...